سلسله مباحث با موضوع ولایت فقیه در حرم مطهر/ جلسه بیست و دوم
3 بازدید
آستان مقدس حضرت احمد بن موسی الکاظم شاهچراغ(ع) 271 دنبال کننده حجت الاسلام والمسلمین دکتر کلانتری: تفقه در دین، یعنی دین شناسی متخصصانه، نه مقلدانه/ تقوا و عدالت مطلق یعنی تلاش برای رسیدن به بالاترین سطحی که برای غیر معصوم ممکن است روز پنجشنبه، ۲۴ آذر ۱۴۰۱، بیست ودومین جلسه از سلسله مباحث با موضوع ولایت فقیه با تدریس حجت الاسلام والمسلمین دکتر ابراهیم کلانتری، تولیت حرم مطهر حضرت احمدبن موسی الکاظم شاهچراغ علیه السلام، در سالن شهید آیت الله دستغیب برگزار شد. به گزارش روابط عمومی و امور بین الملل آستان مقدس، تولیت حرم مطهر در این جلسه به تبیین کلید واژه «فقیه» در مبحث ولایت فقیه و شروطی پنج گانه ای که یک فقیه اسلام شناس متخصص باید داشته باشد تا در جایگاه حاکم اسلامی در عصر غیبت قرار گیرد، پرداخت و گفت: جهاد تبیین که همواره مورد تاکید مقام معظم رهبری(مدظله العالی) است، یک بخش مهم از آن به مسائل زیربنایی و اصلی معرفت دینی مربوط می شود، به ویژه مبحث ولایت فقیه که در حقیقت زیر ساخت نظام اسلامی است. برای ورود به این مبحث و شفاف کردن صورت مسأله، باید بر روی چهار واژه تأمل کرد. تا اینجا راجع به سه واژه ولایت، انتصاب و مطلقه صحبت شد و امروز به تبیین چهارمین کلید واژه اصلی در مبحث ولایت فقیه، یعنی واژه «فقیه» می پردازیم. رئیس انجمن علمی انقلاب اسلامی تصریح کرد: به طور معمول هر کدام از ما به تناسب آگاهی ها و تجارب محیطی خود تصویری از فقیه و فقاهت در ذهن داریم که ممکن است با مفهوم صحیح این اصطلاح فاصله زیادی داشته باشد. جا دارد در این مبحث تلاش کنیم به مفهوم دقیق تری از این واژه دست یابیم. نداشتن تصویر دقیق از مفهوم فقیه می تواند نگاه نهایی ما را به مفهوم دقیق «ولایت فقیه» با مشکل جدی مواجه سازد. در این بخش از بحث تلاش خواهیم کرد به کالبد شکافی این واژه و برخی از مباحث مهم مرتبط با آن بپردازیم. وی با بیان اینکه پایه اصلی بحث فقیه، فقاهت و تفقه در دین، در خود قرآن کریم است، به سوره توبه و آیه ۱۲۲ آن اشاره کرد و گفت: سوره توبه در سال های آخر عمرمبارک رسول خدا صلى الله علیه و آله و سلم، در مدینه بر پیامبراکرم نازل شد و به امر ایشان، توسط امام علی علیه السلام در اجتماع مشرکان در مکه در ذی الحجه سال نهم هجری قمری قرائت گردید. وی ادامه داد: سوره توبه، بسم الله الرحمن الرحیم ندارد و این گونه شروع می شود: « بَرَاءَةٌ مِنَ اللَّهِ وَرَسُولِهِ إِلَى الَّذِينَ عَاهَدْتُمْ مِنَ الْمُشْرِكِينَ - خدا و پيامبرش بيزارند از مشركانى كه با آنها پيمان بسته ايد.». یکی از اصول اصلی سوره توبه، نَفْر به معنای کوچ کردن است. چون خداوند در این سوره به مومنان برای کوچ کردن به قصد جهاد اصرار می کند و می گوید مومنان باید به جهاد فی سبیل الله بروند و اهمیت جهاد را مطرح می کند و بارها و بارها این کلمه در این سوره عنوان شده است. در آیه ۱۲۲ این سوره خداوند می فرماید: « وَمَا كَانَ الْمُؤْمِنُونَ لِيَنْفِرُوا كَافَّةً فَلَوْلَا نَفَرَ مِنْ كُلِّ فِرْقَةٍ مِنْهُمْ طَائِفَةٌ لِيَتَفَقَّهُوا فِي الدِّينِ... » یعنی شایسته نیست مؤمنان همگی [به سوی جهاد] بیرون روند؛ چرا از هر جمیعتی گروهی [به سوی پیامبر] کوچ نمی کنند تا در دین آگاهی یابند؟. در ادبیات عرب به این لَولا، لَولای تحضیضی می گویند. تحضیض مصدر باب تفعیل از ماده ی حضّ و در لغت به معنای تشویق و ترغیب به همراه تأکید در آن است. یعنی باید این کار را کنید. « فَلَوْلَا نَفَرَ مِنْ كُلِّ فِرْقَةٍ مِنْهُمْ طَائِفَةٌ » یعنی باید از هر طایفه و فرقه، یک جمعیتی، نَفْرکند یا به عبارتی کوچ کند .« لِيَتَفَقَّهُوا فِي الدِّينِ » برای اینکه فقیه در دین شود. پایه اساسی تفقه در دین، این آیه شریفه است. و اصل تفقه و اجتهاد در اسلام توسط آیه ۱۲۲ سوره توبه در قرآن پایه گذاری شده است. وی تصریح کرد: اولاً دقت کنید به کلمه نَفْر که در اینجا به کار برده است. نَفْری که قبلا برای جهاد فیزیکی به کار می رفت در اینجا کلمه نَفْر برای جهاد علمی و تخصص در دین به کار رفته است. به عبارت دیگر، می توان گفت دو نوع کوچ کردن و جهاد داریم، یک جهادی که به مرزهای فیزیکی اسلام مربوط می شود، یعنی جنگ با کفار که جنگ سخت است و یک جهاد که به بحث اعتقادات و دین مربوط می شود و آن جهاد نرم است، و هر دو در قرآن مطرح می شوند و هر دو جهاد فی سبیل الله هستند و قرآن هر دو را پایه گذاری کرده است. معادل های فارسی اش را امروز به کار می بریم ولی در ۱۴۰۰ سال پیش خداوند در این آیه، تکلیف را روشن کرده است. ادامه متن و گزارش تصویری: https://shahecheragh.ir/galleryview.aspx?id=153683