00:00
00:00
ديوان حافظ غزليات 23
12 بازدید
احمدرضا یداللهی 247 دنبال کننده چو دست بر سر زلفش زنم به تاب رود. از سر کوي تو هر کو به ملالت برود. هرگزم نقش تو از لوح دل و جان نرود. خوشا دلي که مدام از پي نظر نرود. ساقي حديث سرو و گل و لاله مي رود. ترسم که اشک در غم ما پرده در شود. گر چه بر واعظ شهر اين سخن آسان نشود. گر من از باغ تو يک ميوه بچينم چه شود. بخت از دهان دوست نشانم نمي دهد. اگر به باده مشکين دلم کشد شايد.