تاریخ نژاد انسان / فصل اول - قسمت اول l انیمیشن
11 بازدید
googleads20 1 هزار دنبال کننده تاریخ نژاد انسان / فصل اول - قسمت اول فصل اول - قسمت اول کاری مشترک از آدرین و اتوره @زمین جدید #آتلانتیس #آنوناکی #آگاهی =========================== مطالب مرتبط : شهر گمشده آتلانتیس، افسانه یا واقعیت به روز رسانی شده در آوریل 17, 2020 شهر گمشده آتلانتیس، داستان بسیار جذاب و اسرار آمیزی برای بسیاری بوده و در طول زمان رویاپردازان بسیاری در جستجوی آن بوده اند، اما بسیاری از باستان شناسان معتقدند که آتلانتیس تنها یک داستان افسانه ای در کتاب های افلاطون است. به گزارش علمی ها و به نقل از Livescience، آتلانتیس (Atlantis) شبه جزیره گمشده ای است که به صورت یک جامعه پیشرفته و آرمانشهر ایده پردازی شده که از نظر بسیاری می تواند صلح جهانی به ارمغان بیاورد. این باعث شده است که رویاپردازان، کاوشگران و بسیاری دیگر را به اسارت خود بکشد. هزاران کتاب، مجله و وب سایت به آتلانتیس اختصاص داده شده و همچنان یک موضوع محبوب است و بسیاری از مردم زندگی خود را وقف یافتن شهر گمشده آتلانتیس کرده اند. خاستگاه آتلانتیس بر خلاف بسیاری از افسانه ها که منشاء آنها در غبار زمان از بین رفته است، ما دقیقاً می دانیم که داستان آتلانتیس اولین بار چه زمانی و در کجا پدیدار شد. اولین بار افلاطون (Plato) فیلسوف یونانی ۳۶۰ سال قبل از میلاد در دو محاوره در تیمائوس (Timaeus) و کریتیاس (Critias) به آن اشاره کرد. افلاطون درباره آتلانتیس گفت: جزیره ای بزرگ با خانه های گرانقیمت، دارای پادشاهی قدرتمند با فن آوری پیشرفته و نیروی دریایی بی نظیر بود که ۹۶۰۰ سال قبل از میلاد در یک شب وحشتناک با آتش و زلزله به کلی نابود شد. گرچه امروزه آتلانتیس به عنوان یک آرمانشهر مسالمت آمیز تصور می شود، اما آتلانتیسی که افلاطون در داستان خود توصیف کرده است بسیار متفاوت بود. پروفسور باستان شناسی کن فدر (Ken Feder) در کتاب دائره المعارف باستان شناسی مشکوک (Encyclopedia of Dubious Archaeology) خاطرنشان می کند که در داستان افلاطون آتلانتیس به هیچ وجه مکانی نیست که همه باهم برابری داشته و مورد احترام واقع شوند. آتلانتیس جامعه کاملی نیست، کاملاً برعکس آتلانتیس تجسم ملتی ثروتمند با فناوری های پیشرفته و از نظر نظامی قدرتمندی است که به واسطه ثروت و قدرت فاسد شده اند. فدر در ادامه می گوید: در داستان افسانه ای افلاطون، آتلانتیس بیشتر رقیب حماسی شهر آتن است تا یک تمدن غرق شده، اگر آتلانتیس امروز واقعاً وجود داشته و دست نخورده و مسکونی پیدا شود ساکنان آن احتمالاً سعی می کنند همه ما را بکشند یا به بردگی بگیرند. مشخص است که افلاطون آتلانتیس را به عنوان برای داستانهای خود ساخته است، زیرا هیچ شواهدی از آن در هیچ جای دنیا وجود ندارد. متون یونانی بسیاری وجود دارد که مطمئناً اگر این شهر وجود داشت شخص دیگری نیز حداقل به آن باید اشاره می کرد. هیچ منبع و شواهدی در دست نیست که نشان دهد افسانه های مربوط به آتلانتیس قبل از افلاطون وجود داشته است. مارک آدامز (Mark Adams) در کتاب ملاقات با من در آتلانتیس: در سراسر سه قاره در جستجوی شهر گمشده افسانه ای (Meet Me In Atlantis) توضیح می دهد که چگونه یک افسانه یونانی عادی بسیار مشهور می شود. اولین بار یک مرد از مینه سوتا در آمریکا به نام ایگناتیوس دانلی (Ignatius Donnelly) بود که شروع به رویاپردازی درباره شهر گمشده آتلانتیس کرد. آدامز می گوید: دانلی یکی از اعضاء کنگره و مورخ آماتور بود که در کتاب خود آتلانتیس: جهان پیش از طوفان نوح (The Antediluvian World) در سال ۱۸۸۲ ادعا کرد که همه پیشرفت های بزرگ در تمدن و فناوری را می توان در جزیره گمشده مورد اشاره افلاطون پیدا کرد. اما دانلی فراتر از محبوب کردن داستان افلاطون پیش رفت، او برخی از نظرات و ایده های خود را به داستان افلاطون اضافه کرد که تبدیل به بخشی از اسطوره آتلانتیس شد. دانلی این نظریه را که همه فرهنگ های بزرگ ریشه در یک منبع واحد دارند را ترویج کرد. آدامز دانلی را به عنوان اولین بنیادگرای بزرگ آتلانتیس توصیف می کند زیرا وی معتقد بود داستان افلاطون در حقیقت خارج از عناصر ماورایی مانند پوزئیدون (Poseidon) است. دانلی یک نسخه از کتاب خود را به چارلز داروین ارسال کرد که به نظر داروین جالب اما متقاعدکننده نبود. آدامز پس از بررسی های بسیار درباره نوشته های دانلی می گوید: او همانند باد بود، نکات و نظریه هایی که می دانست خودش منبع آنها بود را بدون شبهات منطقی منتشر کرد.