آئین سنتی کرب زنی در محله شعر بافان شهر لاهیجان
2 بازدید
اوقاف گیلان 9 دنبال کننده آئین سنتی کرب زنی در شهر لاهیجان از دیرباز به طرز باشکوهی توسط عزاداران محله شعربافان (شوراب محله اي ها) اجرا می شد، کاربزن ها در حاليکه اکثرشان لباس سياه به تن دارند پاره چوبی استوانه ای شکلی به سنگینی 400 تا 600 گرم که از میان به دو برابر تقسیم شده و هر پاره تسمه ای چرمی بر پیکر خود دارد که در کف دست جای مي گيرد و با تکه چرمی که به پشت دست بسته مي شود و دست کرب زن در میان آن قرار می گیرد با حرکات مخصوصی اين دو تکه چوب را در زير پا و پشت سر خود در حاليکه خم و راست مي شوند با ضرب آهنگ خاصی، يکنواخت به هم زده و به صدا در مي آورند و با وزن مرثیه ای خاصی که مرثیه خوان ها آن را می خواننَد آنها را به هم می کوبند و قسمتی از مرثیه را به عنوان جواب مرثیه، تکرار می کنند. برخی (اهالی شعربافان) معتقدند مرحوم محمّد ابراهیم غبرائی( متخلّص به فانی) در سفری که اواخر قرن ۱۲ هجری شمسی به کربلا داشت، این نوع ویژه عزاداری را دید و پس از جست و جو درباره تاریخچه و فلسفه وجودی آن در بازگشت به شهر خود( لاهیجان ) با توجّه به طبع شعری که داشت ریتم های جدیدی برای آن ابداع کرد و مرثیه هایی به زبان فارسی برای آن سرود و آن را در شب دسته محلّه شعربافان به اجرا در آورد. اين رسم علاوه بر لاهيجان در سبزوار، سمنان نیز اجرا مي شود ولي آن ها با شيوه اي متفاوت كرب ها را بر هم مي كوبند. اين مراسم در شب هشتم محرم و همچنين در روز عاشورا توسط محله شعربافان اجرا مي شود. دو روايت براي اين مراسم .پوجود دارد: یکی اینکه این رسم بر جا مانده از دوران سیاوش است. آن روز که پیکر خونین سیاوش را از توران به ایران می آورند سوگوارانی که در پی او روان بودند سنگ بر هم کوفته و مویه می کردند و دیگری اینکه مي گويد: هنگامي كه حضرت زينب مي خواست براي اهل كوفه سخنراني كند، عده اي به دستور ابن زياد سنگ هايي را برهم مي زدند تا صداي حضرت زينب به مردم نرسد. در اين هنگام حضرت فرمودند:اُسكت(ساكت شو) كه بعد از اين واقعه ديگر هرچه سنگ ها را بر هم زدند فايده اي نداشت.