چگونگی تدفین امام حسین (ع) و شهدای کربلا
287 بازدید
معلم مجازی 157 دنبال کننده در روز 13محرم الحرام قوم بنی اسد در دفن شهدای کربلا، متحیر و سرگردان بودند، چرا که کوفیان بین سرها و بدنهای شهدا جدایی انداخته بودند و بدنها قابل شناسایی نبودند. در این هنگام امام سجاد (ع) با علم امامت به کربلا تشریف آوردند و آنان را در این امر یاری کردند. ایشان با یاری مردان بنی اسد نخست پیکر مطهر پدر بزرگوارشان را پیدا کردند و پس از گریه زاری فراوان، آن را روی قطعه حصیری گذاشتند و به آرامگاه فعلی اش آوردند؛ سپس اندکی از خاک محل دفن را کنار زدند قبری ساخته و پرداخته ظاهر شد. سپس امام زین العابدین (ع)، دستها را زیر بدن مبارک امام حسین (ع) قرار دادند و فرمودند: «بسم الله و فی سبیل الله و علی ملة رسول الله صدق الله و رسوله ما شاء الله، و لا حول و لا قوة الا بالله العلی العظیم.» آن گاه به تنهایی، بدن مطهر را در داخل قبر گذاشت؛ وقتی حضرت بدن را در قبر نهاد صورت مبارکش را بر گلوی بریده ابی عبدالله الحسین (ع) نهاد و در حالی که اشک بر گونه هایش جاری فرمود: «چه مبارک است زمینی که بدن مطهر تو را در برگرفته است؛ دنیا بعد از تو تاریک است و آخرت با نور جمال تو روشن و نورانی. بعد از تو شبهای مان سخت و حزنهایمان طولانی است؛ تا آن زمان که خداوند سر منزلی را که تو مقیم آن شده ای برای اهل بیت (علیه السّلام) و خاندانت اختیار کند ای زاده رسول خدا (صلی الله علیه و آله وسلّم) سلام و رحمت خدا و برکات او بر تو باد.» آنگاه قبر را پوشانید و با انگشت مبارک روی قبر امام (ع) نوشتند: «هذا قبر الحسین بن علی بن ابیطالب (ع) الذی قتلوه عطشانا غریبا.» سپس برادر گرامی اش -علی اکبر (ع) - را در پایین پای امام (ع) دفن کردند و بقیه هاشمیین و اصحاب را در قبر دیگر در زیر پای امام حسین (ع) دفن نمودند. سپس امام (ع) به همراه بنی اسد به نهر علقمه رفتند؛ در آنجا با مشاهده پیکر پاک عمویش عباس (علیه السّلام)، خود را بر روی بدن ابوالفضل (علیه السّلام) افکند و گلوی مبارکش را بوسید. امام (علیه السّلام) در حالی که به شدت می گریست، فرمود: « بعد از تو ای قمر بنی هاشم خاک بر سر این دنیا؛ و سلام من به تو و رحمت و برکات الهی بر تو باد.» آجرک الله یا صاحب الزمان (عج) اللهم عجل لولیک الفرج (الهی آمین)