قسمت اول نقد به فیلم DUNE: دنیس لوو و دیگر عوامل از ساخت فیلم می گویند
29 بازدید
استودیو مارولز 0 دنبال کننده Ellen هستم از استودیو مارولز، و امروز یه نقد برای شما دارم از مجموعه نقدی به فیلم دون، که این مجموعه نقد هم شامل نقد ها و مصاحبه های خارجی هست و هم شامل نقد های ساخته شده توسط خودم. برای شروع این مصاحبه نقد رو با عوامل سازنده این فیلم برای شما در نظر گرفتم چون گوینده ای وجود نداره، و تماما اداره کننده ی گفتگو خود دنیس لوو کارگردان فیلم هست. موقعی که این فیلم در اواخر سال گذشته اکران شد، من گرفتار بودم و فرصت نکرده بودم فیلم رو ببینم، یکی از دوستان به من گفت، برو فیلم دون رو ببین، موزیکش از این جادوگریاس به درد تو میخوره!!!! وات ده فاز! آهنگساز فیلم هانس زیمر هست و اصلا دلیل اینکه گروه کریستوفر نولان رو ترک کرد و در فیلم Tenet همکاری نکرد این بود که میخواست با این پروژه همکاری کنه که خود نولان هم سهمی در تهیه کنندگیش داشته. در قسمت های بعدی نقد فیلم دون در این مورد مفصل صحبت خواهیم کرد. و اما موسیقیش که گفتن شبیه جادوگراس .... هانس زیمر برای این فیلم شاهکارهای ارکستر سمفونیکی آفریده و شما میتونین دلایل ساخت موسیقی متن فیلم رو به این شکل و حال و هوا از دهن خودش بشنوین. برای تمام کسایی که تا یه فیلم علمی تخیلی میاد خیال میکنن الان کلی جلوه های ویژه زدن، دیدن این نقد مصاحبه خیلی جالبه و آگاهی دهندس. اینجا شما یاد میگیرین که سینما علف خرس نیست بلکه یه هنره، و شما میتونین با استفاده از تخیل و انتخاب لوکیشن دقیق، و همکاری خیلی برنامه ریزی شده با یه فیلمبردار خوب که به تمامی لنز ها و قابلیت استفاده از اونا وارد باشه، بهترین فیلم های علمی تخیلی رو تو مملکت خودمون بسازین. چطور؟ دلیل میارم. در ابتدای این مصاحبه، وقتی دنیس لوو در مورد لوکیشن ساخت فیلم و اینکه چطور به حال و هوای بیابانی و در عین حال رویایی رسیده بدون اینکه خرجی برای جلوه های ویژه بکنه و این کارو فقط با لنزهای دوربین و استفاده از تصاویر عریض دست کنه توضیحی میده: میگه من دوست داشتم به حقیقت و واقعیت وفادار باشم، خصوصا وقتی که میخوام از کتابی فیلم بسازم که سرنوشت انسان رو در یک سیاره ناشناخته نشون میده، مسلما باید از فضاها و المانهایی استفاده میکردم که بتونم سریعا به تماشاگرام تلنگر حسی بزنم و ارتباطشونو با فیلم حفظ کنم. از نظر من بهترین فضایی که این ایده رو میتونستیم توش گسترش بدیم یه بیابون بود که معمولی هم نباشه. در کشورهایی مثل ایران و عربستان همچین مناظر بیابونی بکری خیلی زیاده. خصوصا در ایران که وقتی توی بیابونش راه میری، ابرا بالای سرت جوری حرکت میکنن که انگار متحرکی و حال و هوا و فضا و رنگها مدام به شکل رویایی تغییر میکنن. کاش میشد اینو تو ایران بسازم .... عین لرنس عربستان منم به یه صحرای خاص نیاز داشتم ..... بله، آب در کوزه و ما تشنه لبان میگردیم ..... با ما همراه باشید تا نقد های بعدی خوب فیلم ببینید فیلم خوب ببینید