تاریخ نژاد انسان / صعود انسان به ابعاد آگاهی بالاتر - فصل اول - قسمت چهارم
8 بازدید
googleads20 1 هزار دنبال کننده تاریخ نژاد انسان / فصل اول - قسمت چهارم صعود انسان به ابعاد آگاهی بالاتر کاری مشترک از آدرین و اتوره @زمین جدید #آتلانتیس #آنوناکی #آگاهی -------------------------------- مفهوم آگاهی در انسان و رشد ابعاد آگاهی در زندگی در محصول مفهوم آگاهی در انسان و رشد ابعاد آگاهی در زندگی شما علاقه مندان به ذهن و ضمیر انسان با ابعاد گوناگون آگاهی در انسان آشنا شده و همچنین روش های افزایش و رشد آن نیز آموزش داده می شود. آگاهی (Awareness) توانایی دانا شدن و درک کردن (برای احساس کردن) یا دارای معرفت شدن از رویدادهاست. آگاهی به طور گسترده تر، حالت هشیاربودن کسی یا چیزی می باشد. در فلسفهٔ ذهن، آگاهی با هشیاری برابر نیست بلکه هر یک تعریف جداگانه ای دارد. برای نمونه، دیوید چالمرز تفاوت میان آگاهی و هشیاری را این گونه بیان می کند: آگاهی، قرین روانشناختی هشیاری است مفهوم آگاهی آگاهی، مفهومی نسبی است. می تواند بر حالتی درونی متمرکز شود، مثلاً حسی احشایی؛ یا از راه ادراک سوهشی بر رویدادهای خارجی متمرکز شود. هر کس روزانه تجربه های آگاهانهٔ فراوانی دارد؛ برای نمونه: آگاهی از گل قرمزی که در باغچهٔ حیاط است؛ یا صدای هواپیمایی که در آسمان در حال پرواز است؛ یا مزهٔ شکلاتی که روی زبان فرد است و نمونهٔ نخست از سنخ تجربهٔ آگاهانهٔ دیداری، دومی شنیداری و سومی چشایی بود. هر یک از این تجربه های آگاهانه «خصیصهٔ پدیداری» (phenomenal character) دارند به این معنی که کیفیت (quality) خاصی برای تجربهٔ آن ها وجود دارد. خودآگاهی چیست؟ پنداشت های عمومی دربارهٔ هشیاری این را به فکر خطور می دهند که این پدیده، وضعیت آگاه بودن شخص از خودش (خودآگاهی یا Self-awareness) را توصیف می کند.تلاش ها در جهت توضیح هشیاری با عبارات و اصطلاحات عصب شناختی، بر وصف شبکه های موجود در مغز که آگاهی را از کیفیات ذهنی توسعه یافته توسط دیگر شبکه ها توسعه می دهند، متمرکز شده است. آگاهی ابتدایی آگاهی ابتدایی از دنیای درونی و برونی یک شخص به ساقه مغز منوط است. بیورن مرکر،عصب شناس مستقلی در استکهلم سوئد، استدلال می کند که ساقه مغز، شکلی مقدماتی از فکر هشیارانه را در کودکان مبتلا به هیدراننسفالی تأمین می کند. اشکال «عالی تر» آگاهی، از جمله خودآگاهی نیازمند مشارکت قشری هستند، اما «هشیاری اولیه» یا «آگاهی ابتدایی» به عنوان قابلیتِ یکپارچه کردن حس های دریافتی از محیط با احساسات و اهداف فطری به منظور هدایت رفتار، از ساقه مغزی که بشر با بیش تر مهره داران به اشتراک دارد، سرچشمه می گیرد. دیدگاه سیستم های زنده خارج از علوم اعصاب، دو زیست شناس Humberto Maturana و Francisco Varela، تئوری خود را با نام «تئوری شناخت سانتیاگو»ارائه کردند که در آن می نویسند: سیستم های زنده سیستم های شناختی هستند، و زندگی به عنوان یک پروسه، پروسه ای از شناخت می باشد. این بیان برای همه ارگانیسم ها معتبر است، چه دارای سیستم عصبی و چه فاقد سیستم عصبی. این تئوری، این پرسپکتیو را ارائه می کند که شناخت پروسه ای است که در سطوح ارگانیکی حضور دارد که معمولاً آگاه در نظر گرفته نمی شوند. با توجه به رابطه ممکن میان آگاهی و شناخت، و هشیاری، این تئوری چشم اندازی جالبی را در گفتمان های فلسفی و علمی دربارهٔ آگاهی و تئوری سیستم های زنده اهدا می کند. مسئله تبیینی آگاهی مسائل مختلفی دربارهٔ آگاهی وجود دارد: (الف) مسئلهٔ توصیفی که به مفهوم آگاهی مربوط است (ب) مسئلهٔ کارکردی یعنی اینکه چرا آگاهی وجود دارد و چه نقشی در سایر حالات ذهنی یا رفتارهای ما ایفا می کند، (ج) مسئلهٔ تبیینی آگاهی: آگاهی چه جایگاهی در طبیعت دارد؟ آیا آگاهی یک ویژگی بنیادین است که مستقل از هر چیز دیگر و در عرض سایر امور طبیعی وجود دارد یا وابسته به سایر امور ناآگاه (فیزیکی، زیستی، عصبی یا محاسباتی) است؟ در صورت دوم، یک امر ناآگاه چگونه می تواند آگاهی را به وجود آورد؟ گزینهٔ اول دوگانه انگاری است که بیشتر فیلسوفان از آن اجتناب می کنند، هرچند تقریر حداقلی آن (یعنی دوگانگی ویژگی ها نه دوگانه انگاری جوهری) در حال حاضر طرفدارانی دارد مسئله های آسان و دشوار دیوید چالمرز برای نخستین بار میان مسئلهٔ آگاهی را به دو مسئلهٔ دشوار و مسئلهٔ آسان تفکیک کرد. او در مقالهٔ «رویارویی با مسئلهٔ آگاهی» (Chalmers) درصدد است تا دشوارترین بخش از مسئلهٔ آگاهی را بیابد؛ برخی از مسائل آگاهی یا با پیشرفت های اخیر علمی حل شده اند یا دست کم در مقام نظر مانعی برای حل شان وجود ندارد. معیار کلی برای تشخیص مسائل آسان و دشوار این است: مسائل آسان مسائلی هستند که به راحتی با روش های رایج علوم شناختی (مانند تبیین محاسباتی یا عصب شناختی) قابل حل اند